Book,Page,LineNumber,Text
09,0010,001,นามนาอยู่ข้างหน้า  วิเสส  ซึ่งเป็นคุณนามอยู่ข้างหลัง  เช่นนี้แล้ว
09,0010,002,ก็จะเข้าใจได้ว่า  เมื่อวิเสสนะอยู่ข้างหลัง  บทประธานคือนามนามอยู่
09,0010,003,ข้างหน้า  ก็ต้องเป็นสมาสนี้  คือวิเสสนุตตาบท.
09,0010,004,๓. วิเสสโนภยบท   
09,0010,005,สมาสนี้  ทั้ง ๒ บทเป็นคุณคือวิเสสนะ ไม่มีบทประธานอยู่ใน
09,0010,006,อนุบทและบทปลงคือบทสำเร็จแห่งสมาส  ตัวประธานเป็นบทอื่น
09,0010,007,ต่างหาก  ดังตัวอย่างว่า  อนฺโธ  จ วธิโร  จ=อนฺธวธิโร ดังนี้
09,0010,008,เราจะเห็นได้ว่า  ใน อุ.  นี้ ทั้ง ๒ บทเป็นคุณนามเหมือนกัน  เพราะ
09,0010,009,คำว่า  อนฺธ  (บอด)  วธิร  (หนวก) ไม่ใช่นามนาม  เป็นเพียง
09,0010,010,บทแสดงลักษณะอาการซึ่งตั้งอยู่ในฐานะเป็นคุณศัพท์  จะเกณฑ์ให้
09,0010,011,เป็นนามนามไม่ได้  และ อุ.  ว่า  ขญฺโช จ  ขุชฺโช  จ=ขญฺชขุชฺโช
09,0010,012,นี้ก็เป็นวิเสสนะทั้ง ๒ บท  เพราะคำว่า ขญฺช  (กระจอก)  ขุชฺช
09,0010,013,(ค่อม)  ไม่ใช่นามนาม  เวลาแปลต้องหานามนามบทอื่นที่มีลิงค์วจนะ
09,0010,014,เสมอกันมาเป็นตัวประธานต่างหาก  คำว่ากระจอกและค่อมเป็นคุณนาม
09,0010,015,แสดงลักษณะอาการเท่านั้น  เพราะสมาสนี้  ทั้ง ๒ บทต่างเป็นคุณนาม
09,0010,016,ด้วยกันเช่นนี้ ท่านจึงให้นามว่า วิเสสโนภยบท  แปลว่ามีบททั้ง ๒
09,0010,017,เป็นวิเสสนะ.
09,0010,018,สมาสนี้  มีข้อควรจำดังนี้:-
09,0010,019,ก.  อนุบท  เป็นวิเสสนะทั้ง ๒ บท.
09,0010,020,ข.  ในเวลาตั้งวิเคราะห์  ใช้ จ  ศัพท์ที่แปลว่า 'ทั้ง'  ควบกันไปกับ
09,0010,021,อนุบทนั้น ๆ