Book,Page,LineNumber,Text
11,0026,001,วิเคราะห์  คือแยกให้เห็นรูปเดิมของศัพท์นั้น ๆ เสียก่อน จึงจะ 
11,0026,002,สำเร็จรูปเป็นสาธนะได้  ทั้งที่เป็นนามนามและคุณนาม  เพราะฉะนั้น
11,0026,003,ปัจจัยทั้ง ๓ พวกดังที่กล่าวมาแล้ว  ซึ่งทานจัดไว้เป็นเครื่องหมายรูป
11,0026,004,และสาธนะนั้น  จึงจำต้องมีการตั้งวิเคราะห์ด้วยกันทุกตัว  ตามหน้าที่  
11,0026,005,และอำนาจที่ปัจจัยนั้น ๆ  จะพึงมีได้อย่างไร  ซึ่งจะได้แสดงดังต่อไป
11,0026,006,นี้:-
11,0026,007,วิเคราะห์ในเกิดปัจจัย
11,0026,008,กฺวิ  ปัจจัย
11,0026,009,ปัจจัยตัวนี้  เมื่อลงประกอบกับธาตุแล้ว  โดยมากมักลงทิ้งเสีย
11,0026,010,ไม่ปรากฏรูปให้เห็น  จึงเป็นการยากที่จะสังเกตได้  แต่ก็มีหลักพอที่
11,0026,011,จะกำหนดรู้ได้บ้าง คือ :-
11,0026,012,<B>๑.  ใช้ลงในธาตุที่มีบทอื่นนำหน้าเสมอ.
11,0026,013,๒.  ถ้าลงในธาตุตัวเดียวคงไว้  ไม่ลบธาตุ.
11,0026,014,๓. ถ้าลงในธาตุสองตัวขึ้นไป  ลบที่สุดธาตุ.
11,0026,015,๔.  เฉพาะ วิทฺ ธาตุ ไม่ลบที่สุดธาตุ  แต่ต้องลง อู อาคม</B>
11,0026,016,๑.  ที่ว่า <B>ใช้ลงในธาตุที่มีบทอื่นนำหน้าเสมอ</B>  นั้น หมายความ
11,0026,017,ว่า ธาตุที่จะใช้ลงปัจจัยนี้  ต้องมีศัพท์อื่นเป็นบทหน้าของธาตุ  คือเป็น
11,0026,018,นามนามบ้าง คุณนามบ้าง  สัพพนามบ้าง  อุปสัคบ้าง  นิบาตบ้าง.
11,0026,019,ก.  นามนามเป็นบทหน้า  เช่น  <B>ภุชโค</B>  สัตว์ไปด้วยขนด
11,0026,020,(พญานาค )  ภุช  บทหน้า  คมฺ  ธาตุ ลง กฺวิ  และลบที่สุดธาตุเสีย