Book,Page,LineNumber,Text
21,0033,001,"""พระศาสดาจักเสด็จมาเพื่อทรงประสงค์รักษาหมู่พระญาติ""  จึงถวาย "
21,0033,002,บังคมพระศาสดา  เสด็จกลับไปสู่เมืองสาวัตถีนั่นแล.   แม้พระศาสดา
21,0033,003,ก็ทรงเหาะไปสู่เชตวันเหมือนกัน  พระราชาทรงระลึกถึงโทษแห่งพวก
21,0033,004,เจ้าศากยะ   เสด็จออกไปแม้ครั้งที่  ๒  ทอดพระเนตรเห็นพระศาสดา
21,0033,005,ในที่นั่นแล  ก็เสด็จกลับอีก.  เสด็จออกไปแม้ครั้งที่  ๓  ทอดพระเนตร
21,0033,006,เห็นพระศาสดาในที่นั่นแล   ก็เสด็จกลับ.  แต่เมื่อพระเจ้าวิฑูฑภะนั้น
21,0033,007,"เสด็จออกไปในครั้งที่ ๔,   พระศาสดาทรงพิจารณาเห็นบุรพกรรมของ"
21,0033,008,เจ้าศากยะทั้งหลาย  ทรงทราบความที่กรรมอันลามกคือการโปรยยาพิษ
21,0033,009,ในแม่น้ำของเจ้าศากยะเหล่านั้น  เป็นกรรมอันใคร ๆ   ห้ามไม่ได้
21,0033,010,จึงมิได้เสด็จไปในครั้งที่  ๔.  พระเจ้าวิฑูฑภะเสด็จออกไปแล้วด้วยพล
21,0033,011,"ใหญ่  ด้วยทรงดำริว่า  ""เราจักฆ่าพวกเจ้าศากยะ."""
21,0033,012,[พระจ้าวิฑูฑภะฆ่าพวกศากยะ]
21,0033,013,ก็พระญาติทั้งหลายของพระสัมมาสัมพุทธะ   ชื่อว่าไม่ฆ่าสัตว์
21,0033,014,แม้จะตายอยู่  ก็ไม่ปลงชีวิตของเหล่าสัตว์อื่น.
21,0033,015,"เจ้าศากยะเหล่านั้นคิดว่า  ""พวกเราฝึกหัดมือแล้ว   มีเครื่องผูก"
21,0033,016,"สอดอันทำแล้ว  หัดปรือมาก,    แต่พวกเราไม่อาจปลงสัตว์อื่นจาก"
21,0033,017,"ชีวิตได้เลย,   พวกเราจักแสดงกรรมของตนแล้วให้หนีไป.""  เจ้าศากยะ"
21,0033,018,เหล่านั้น   ทรงมีเครื่องผูกสอดอันทำแล้ว  จึงเสด็จออกเริ่มการยุทธ.
21,0033,019,ถูกศรที่เจ้าศากยะเหล่านั้นยิงไปไปตามระหว่างๆ  พวกบุรุษของพระเจ้า
21,0033,020,"วิฑูฑภะ,   ออกไปโดยช่องโล่ห์และช่องหูเป็นต้น.  พระเจ้าวิฑูฑภะ"
21,0033,021,"ทอดพระเนตรเห็น  จึงตรัสว่า  ""พนาย  พวกเจ้าศากยะย่อมตรัสว่า"