Book,Page,LineNumber,Text
22,0045,001,เป็นต้น  พร้อมมูลแล้ว  ปูอาสนะที่สมควรเป็นที่ประทับแห่งพระศาสดา
22,0045,002,"แล้วประทับนั่ง.   มหาทุคคตะนำพระศาสดาออกไปแล้ว  กราบทูลว่า  "" จง"
22,0045,003,"เสด็จเข้าไปเถิด  พระเจ้าข้า. ""   ก็เรือนที่อยู่ของเขาต่ำ,  ผู้ที่ไม่ก้ม  ไม่"
22,0045,004,"อาจเขาไปได้,  ก็แต่ธรรมดาพระพุทธเจ้าทั้งหลาย  เมื่อเสด็จเข้า"
22,0045,005,สู่เรือน  ไม่ต้องก้มเสด็จไป.   เพราะว่า  ในเวลาเสด็จเข้าสู่เรือน
22,0045,006,แผ่นดินใหญ่  ย่อมยุบลงภายใต้.   หรือเรือนสูงขึ้น.  นี่เป็นผลแห่งทาน
22,0045,007,ที่พระพุทธเจ้าทั้งหลายนั้นถวายไว้ดีแล้ว.   ในเวลาที่พระองค์เสด็จออกไป
22,0045,008,แล้ว  ทุกสิ่งเป็นปกติเหมือนเดิมอีก;  เพราะฉะนั้น  พระศาสดา  ทั้งประทับ
22,0045,009,ยืนอยู่นั่นเอง  เสด็จเข้าสู่เรือนแล้ว  ประทับนั่งบนอาสนะที่ท้าวสักกะปู
22,0045,010,"ไว้แล้ว.   เมื่อพระศาสดาประทับนั่งแล้ว,  พระราชารับสั่งว่า  "" เพื่อน"
22,0045,011,มหาทุคคตะ  ท่านไม่ให้บาตรของพระศาสดา  แก่พวกเรา  แม้ผู้
22,0045,012,"อ้อนวอนอยู่,   พวกเราจะดูก่อน,  สักการะที่ท่านจัดถวายพระศาสดา"
22,0045,013,"เป็นเช่นไร ? ""   ลำดับนั้น  ท้าวสักกะเปิดข้าวยาคูและภัตรออกอวด,"
22,0045,014,กลิ่นเครื่องอบอาหารภัตรเหล่านั้น  ได้กลบทั่วพระนครตั้งอยู่.   พระ
22,0045,015,"ราชาทรงตรวจดูข้าวยาคูเป็นต้นแล้ว  กราบทูลพระผู้มีพระภาคว่า  "" ข้า"
22,0045,016,แต่พระองค์ผู้เจริญ  หม่อมฉัน  คิดว่า    ' ไทยธรรมของมหาทุคคตะ
22,0045,017,จักมีสักเท่าไร ?  เมื่อมหาทุคคตะนี้ถวายไทยธรรมแล้ว  จักนำเสด็จ
22,0045,018,พระศาสดาไปยังเรือน  ถวายอาหารที่เขาจัดไว้สำหรับตน '  ดังนี้  จึง
22,0045,019,"มาแล้ว,  อาหารเห็นปานนี้  หม่อมฉันไม่เคยเห็นเลย,  เมื่อหม่อมฉัน"
22,0045,020,"อยู่ในที่นี้  มหาทุคคตะต้องลำบากเหลือเกิน  หม่อมฉันจะกลับ """
22,0045,021,ถวายบังคมพระศาสดาแล้ว  เสด็จหลีกไป.