Book,Page,LineNumber,Text
23,0045,001,โรทสิ จ เผาแล้ว ซึ่งบุตรคนใด ในป่าช้าเอง
23,0045,002,ร้องให้อยู่ด้วย โส ปุตฺโต อ. บุตรนั้น อหํ คือ
23,0045,003,อ. ข้าพเจ้า กริตฺวาน กระทำแล้ว กมฺมํ ซึ่งกรรม
23,0045,004,กุสลํ อันเป็นกุศล ปตฺโต ถึงแล้ว สหพฺยตํ ซึ่ง
23,0045,005,ความเป็นแห่งบุคคลผู้เที่ยวไปร่วมกัน ติทสานํ
23,0045,006,เทวตานํ แห่งเทวดา ท. ผู้อยู่ในชั้นไตรทศ อิติ
23,0045,007,ดังนี้ ฯ
23,0045,008,พฺราหฺมโณ อ. พราหมณ์ อาห กล่าวแล้วว่า
23,0045,009,(ตว) เมื่อท่าน อปฺปํ วา พหุํ วา ทานํ ททนฺตสฺส
23,0045,010,สเก อคาเร วา ถวายอยู่ซึ่งทาน อันน้อยหรือ หรือ
23,0045,011,ว่าอันมาก ในเรือนอันเป็นของตนหรือ อุโปสถ-
23,0045,012,กมฺมํ ตาทิสํ (กโรนฺตสฺส) วา หรือว่ากระทำอยู่ ซึ่ง
23,0045,013,กรรมคืออุโบสถ อันเช่นนั้น มยํ อ.เรา ท. น
23,0045,014,อทฺทสาม ย่อมไม่เห็น ตฺวํ อ. ท่าน คโต เป็นผู้ไป
23,0045,015,แล้ว เทวโลกํ สู่เทวโลก เกน กมฺเมน เพราะ
23,0045,016,กรรมอะไร อสิ ย่อมเป็น อิติ ดังนี้ ฯ
23,0045,017,มาณโว อ. มาณพ อาห กล่าวแล้วว่า
23,0045,018,อหํ อ. ข้าพเจ้า อาพาธิโก เป็นผู้มีอาพาธ ทุกฺขิโต
23,0045,019,เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งความลำบาก คิลาโน เป็นผู้เป็นไข้
23,0045,020,อาตูรรูโป เป็นผู้มีรูปอันกระสับกระส่าย นิเวสเน