Book,Page,LineNumber,Text
20,0022,001,"คิดว่า   ""เราได้ลูกชายแล้ว,'    นางกาลี    เห็นเหตุนั้นแล้ว  จึงไป  ถูก "
20,0022,002,เศรษฐีถามแล้ว   จึงบอกความเห็นไปอันนั้น  อันเศรษฐีกล่าวว่า
20,0022,003,"""เจ้าจงไป  ให้ทรัพย์  (เขา)  ๑  พันแล้ว  นำมันกลับมาอีก""   ได้"
20,0022,004,กระทำตามนั้นแล้ว.
20,0022,005,[นางกาลีเอาโฆสกไปโยนเหว]
20,0022,006,"ครั้งนั้น   เศรษฐี  กล่าวกะนางทาสีนั้นว่า  ""แม่กาลี  เจ้าจงเอา"
20,0022,007,"เด็กนี้ไป  ขึ้นสู่ภูเขาอันเป็นที่ทิ้งโจร  จงโยนมันลงไปในเหว,  มันกระทบ"
20,0022,008,"ท้องภูเขา  ก็จักเป็นท่อนเล็กท่อนน้อย  ตกลงที่พื้น,   เจ้ารู้ว่า  มันตาย"
20,0022,009,"แล้วหรือไม่ตาย  จึงกลับมา.""  นางกาลีนั้น  นำเด็กนั้นไปที่นั้นแล้ว"
20,0022,010,ยืนอยู่บนยอดเขา  โยนลงไปแล้ว.  ก็พุ่มไผ่ใหญ่  อาศัยท้องภูเขา
20,0022,011,นั้นแล   เจริญโดยเทือกเขานั่นเอง.   พุ่มกระพังโหมหนาทึบ ได้
20,0022,012,คลุมเบื้องบนพุ่มไผ่นั้นไว้.   ทารกเมื่อตก  จึงตกลงบนพุ่มนั้น เหมือน
20,0022,013,ตกลงบนผ้าขนสัตว์.  ในวันนั้น  หัวหน้าช่างสาน  มีความต้องการ
20,0022,014,"ด้วยไม้ไผ่.  เขาไปกับลูกชาย  เริ่มจะตัดพุ่มไม้นั้น,   เมื่อพุ่มไม้ไผ่นั้นไหว"
20,0022,015,"อยู่  เด็กก็ได้ร้องขึ้นแล้ว.   เขาจึงพูดว่า  ""เหมือนเสียงเด็ก""   จึงขึ้นไป"
20,0022,016,"ทางหนึ่ง  เห็นเด็กนั้น  มีใจยินดี  จึงพาไปด้วยคิดว่า  ""เราได้ลูกชายแล้ว."""
20,0022,017,นางกาลี  ไปสู่สำนักของเศรษฐี   ถูกเศรษฐีนั้นถามแล้ว  จึงบอก
20,0022,018,"เรื่องนั้น  อันเศรษฐีกล่าวว่า   ""เจ้าจงไป  เอาทรัพย์ให้  (เขา)  ๑  พัน"
20,0022,019,"แล้วนำมันกลับมาอีก""   ได้ทำตามนั้นแล้ว."
20,0022,020,[ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว]
20,0022,021,เมื่อเศรษฐี  ทำกรรมนี้  ๆ  อยู่นั่นเทียว   เด็กเติบใหญ่แล้ว.  เขา