Book,Page,LineNumber,Text
21,0010,001,พระองค์จงทรงรับภิกษาของพระองค์  พร้อมด้วยภิกษุ  ๕๐๐  รูป เป็น
21,0010,002,"นิตย์เถิด."" "
21,0010,003,พระศาสดา.  มหาบพิตร  ธรรมดาพระพุทธเจ้าทั้งหลาย  ย่อม
21,0010,004,"ไม่รับภิกษาประจำในที่แห่งเดียว,  ประชาชนเป็นจำนวนมาก  ย่อม"
21,0010,005,หวังเฉพาะการมาของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย.
21,0010,006,พระราชา.  ถ้ากระนั้น  ขอพระองค์  โปรดส่งภิกษุรูปหนึ่งไป
21,0010,007,ประจำเถิด.
21,0010,008,พระศาสดาได้ทรงทำให้เป็นภาระของพระอานนทเถระ.
21,0010,009,[พระราชาทรงลืมจัดการเลี้ยงภิกษุถึง  ๓  วัน]
21,0010,010,"พระราชาไม่ทรงจัด  (เจ้าหน้าที่)   ไว้ว่า  ""เมื่อภิกษุสงฆ์มาแล้ว"
21,0010,011,"ชื่อว่าชนเหล่านี้  รับบาตรแล้ว  จงอังคาส""  ทรงอังคาสด้วย"
21,0010,012,พระองค์เองเท่านั้นตลอด  ๗  วัน  ในวันที่ ๘  ทรงลืมไป  จึงได้ทรง
21,0010,013,กระทำให้เนิ่นช้าแล้ว.
21,0010,014,ก็ธรรมดาในราชตระกูล  ชนทั้งหลาย  อันพระราชามิได้ทรงสั่ง
21,0010,015,แล้ว  ย่อมไม่ได้เพื่อปูอาสนะทั้งหลาย  นิมนต์พวกภิกษุให้นั่งแล้ว
21,0010,016,"อังคาส.  พวกภิกษุ  (ก็)  คิดกันว่า  ""เราไม่อาจเพื่อยับยั้งอยู่ใน"
21,0010,017,"ที่นี้ได้""   พากันหลีกไปเสียหลายรูป.  แม้ในวันที่  ๒  พระราชา  (ก็)"
21,0010,018,ทรงลืมแล้ว.  แม้ในวันที่  ๒  ภิกษุเป็นอันมาก  (ก็)   พากันหลีกไป.
21,0010,019,ถึงในวันที่  ๓  พระราชาก็ทรงลืม  ในกาลนั้น  เว้นพระอานนทเถระองค์
21,0010,020,เดียวเท่านั้น  พวกภิกษุที่เหลือ  พากันหลีกไป  (หมด).