Book,Page,LineNumber,Text
21,0026,001,"เมื่อไม่กลับแต่นั้น    จักได้ยินเสียงราวกับสายอสนีบาตข้างหน้า,  พึง "
21,0026,002,เสด็จกลับจากที่นั้น ;   เมื่อไม่กลับแต่นั้น   จักเห็นช่องในแอกรถของ
21,0026,003,"พวกท่าน,   พึงกลับแต่ที่นั้นทีเดียว,   อย่า  (ได้)   เสด็จไปข้างหน้า"
21,0026,004,"(เป็นอันขาด)."""
21,0026,005,เจ้าลิจฉวีเหล่านั้น  ไม่เสด็จกลับตามคำของเจ้ามหาลิ  พากัน
21,0026,006,"ติดตามพันธุละเรื่อยไป.  นางมัลลิกาเห็นแล้ว  (จึง)  กล่าวว่า  ""นาย"
21,0026,007,"รถทั้งหลายย่อมปรากฏ."""
21,0026,008,"พันธุละกล่าวว่า  ""ถ้ากระนั้น   ในเวลารถปรากฏเป็นคันเดียวกัน"
21,0026,009,"ทีเดียว  เจ้าพึงบอก."""
21,0026,010,ในกาลเมื่อรถทั้งหมดปรากฏดุจเป็นคันเดียวกัน  นางจึงบอกว่า
21,0026,011,"""นาย  งอนรถปรากฏเป็นคันเดียวกันทีเดียว."""
21,0026,012,"พันธุละกล่าวว่า   ""ถ้ากระนั้น   เจ้าจงจับเชือกเหล่านี้""   แล้ว"
21,0026,013,ให้เชือกแก่นาง   ยืนตรงอยู่บนรถ  โก่งธนูขึ้น.
21,0026,014,ล้อรถจมลงไปสู่แผ่นดินถึงดุม.   เจ้าลิจฉวีทรงเห็นที่นั้นแล้ว
21,0026,015,(ก็)  ยังไม่เสด็จกลับ.  เจ้าพันธุละนอกนี้  ไปได้หน่อยหนึ่ง  ก็ดีดสาย
21,0026,016,(ธนู).   เสียงสายธนูนั้น   ได้เป็นประหนึ่งอสนีบาต.  เจ้าลิจฉวี
21,0026,017,"เหล่านั้น  (ก็)  ยังไม่เสด็จกลับแม้จากที่นั้น,  ยัง  (ขืน)  เสด็จติดตาม"
21,0026,018,ไปอยู่นั่นแล.
21,0026,019,[อำนาจลูกศรของพันธุละ]
21,0026,020,พันธุละยืนอยู่บนรถนั่นแล  ยินลูกศรไปลูกหนึ่ง.  ลูกศรนั้น  ทำ
21,0026,021,งอนรถ  ๕๐๐  คันให้เป็นช่องแล้ว  แทงทะลุพระราชา  ๕๐๐  ในที่ผูก