Book,Page,LineNumber,Text
26,0008,001,ซึ่งทัณฑกรรม  นีหรนฺโต  นำออกไปอยู่  วิหารา  จากวิหาร  วชฺชานุรูปํ  
26,0008,002,ตามสมควรแก่โทษ  สิกฺขาเปติ  ยังศิษย์ให้ศึกษาอยู่  อยํ (โส)
26,0008,003,อาจริโย  อ. อาจารย์นี้นั้น  นิคฺคยฺหวาที  นาม  ชื่อว่าเป็นผู้มีปกติกล่าว
26,0008,004,ข่มขี่  (โหติ)  ย่อมเป็น  สมฺมาสมฺพุทฺโธ  อ. พระสัมมาสัมพุทธเจ้า
26,0008,005,(โหติ)  ย่อมเป็น  เสยฺยถาปิ  แม้ฉันใด  (เอวํ)  ฉันนั้น  (อิติ)
26,0008,006,ดังนี้ (ปทสฺส)  แห่งบทว่า  นิคฺคยฺหวาทึ  อิติ  ดังนี้ ฯ
26,0008,007,หิ  จริงอยู่  เอตํ  วจนํ  อ.  พระดำรัสนี้ว่า  อานนฺท  ดูก่อน
26,0008,008,อานนท์  อหํ  อ. เรา  นิคฺคยฺห  นิคฺคยฺห  วกฺขามิ  จักข่มขี่แล้ว  ข่มขี่
26,0008,009,แล้ว  ว่ากล่าว  อานนฺท  ดูก่อนอานนท์  อหํ  อ. เรา  ปคฺคยฺห  ปคฺคยฺห
26,0008,010,วกฺขามิ  จักยกย่องแล้ว  ยกย่องแล้ว  ว่ากล่ว โย  ภิกฺขุ  อ. ภิกษุใด  สาโร
26,0008,011,จักเป็นผู้เป็นสาระ  (ภวิสฺสติ)  จักเป็น  โส  ภิกฺขุ  อ. ภิกษุนั้น  €สฺสติ
26,0008,012,จักดำรงอยู่ได้  อิติ  ดังนี้  (ภควตา)  อันพระผู้มีพระภาคเจ้า  วุตฺตํ
26,0008,013,ตรัสแล้ว  ฯ
26,0008,014,(อตฺโถ)  อ. อรรถว่า  สมนฺนาคตํ  ผู้มาตามพร้อมแล้ว  ธมฺโมช-
26,0008,015,ปญฺาย  ด้วยปัญญาอันมีโอชะเกิดแต่ธรรม  (อิติ)  ดังนี้  (ปทสฺส)
26,0008,016,แห่งบทว่า  เมธาวึ  อิติ  ดังนี้ ฯ
26,0008,017,(อตฺโถ)  อ. อรรถว่า  (ปุคฺคโล)  อ. บุคคล  ภเชยฺย  พึงคบ
26,0008,018,คือว่า  ปยิรูปาเสยฺย  พึงเข้าไปนั่งใกล้  (ตํ  อาจริยํ)  ซึ่งอาจารย์นั้น
26,0008,019,ปณฺฑิตํ  ผู้เป็นบัณฑิต  เอวรูปํ  ผู้มีรูปอย่างนี้  หิ  เพราะว่า  อนฺเตวา-
26,0008,020,สิกสฺส  เมื่ออันเตวาสิก  ภชมานสฺส  คบอยู่  อาจริยํ  ซึ่งอาจารย์
26,0008,021,ตาทิสํ  ผู้เช่นนั้น  เสยฺโย  อ. คุณอันประเสริฐกว่า  โหติ  ย่อมมี  ปาปิโย