Book,Page,LineNumber,Text 26,0044,001,ในกาลบัดนี้ มณิกาโร อ. นายช่างแก้ว (ตทา) ในกาลนั้น อหํเอว 26,0044,002,เป็นเรานั่นเทียว (อโหสิ) ได้เป็นแล้ว (เอตรหิ) ในกาลบัดนี้ อิติ 26,0044,003,ดังนี้ (วตฺวา) ตรัสแล้วว่า ภิกฺขเว ดูก่อนภิกษุ ท. อตีเตปิ กาเล 26,0044,004,ในกาลแม้อันล่วงไปแล้ว กาณา อ. นางกาณา ทุมฺมนา เป็นผู้มีใจ 26,0044,005,อันโทษประทุษร้ายแล้ว อาวิลจิตฺตา เป็นผู้มีจิตอันขุ่นมัว หุตฺวา เป็น 26,0044,006,เอวํ อย่างนี้ วิปฺปสนฺนจิตฺตา เป็นผู้มีจิตอันผ่องใสแล้ว วจเนน 26,0044,007,เพราะคำ มม ของเรา อโหสิ ได้เป็นแล้ว ปสนฺนอุทกรหโท วิย 26,0044,008,ราวกะ อ. ห้วงแห่งน้ำอันใสแล้ว อิติ ดังนี้ อนุสนฺธึ ฆเฏตฺวา ธมฺมํ 26,0044,009,เทเสนฺโต เมื่อจะทรงสืบต่อ ซึ่งอนุสนธิ แสดงซึ่งธรรม อาห ตรัส 26,0044,010,แล้ว คาถํ ซึ่งพระคาถา อิมํ นี้ว่า 26,0044,011,รหโท อ. ห้วงน้ำ คมฺภีโร อันลึก วิปฺปสนฺโน 26,0044,012,เป็นห้วงน้ำใสวิเศษแล้ว อนาวิโล เป็นห้วงน้ำไม่ 26,0044,013,ขุ่นมัว (โหติ) ย่อมเป็น ยถาปิ แม้ฉันใด 26,0044,014,ปณฺฑิตา อ. บัณฑิต ท. สุตฺวาน ฟังแล้ว ธมฺมานิ 26,0044,015,ซึ่งธรรม ท. วิปฺปสีทนฺติ ย่อมผ่องใสวิเศษ เอวํ 26,0044,016,ฉันนั้น อิติ ดังนี้ ฯ 26,0044,017,โย อุทกณฺณโว อ. ห้วงแห่งน้ำใด เสนาย ครั้นเมื่อเสนา 26,0044,018,จตุรงฺคินิยาปิ แม้มีองค์ ๔ โอคาหนฺติยา ข้ามลงอยู่ น ขุภติ ย่อม 26,0044,019,ไม่กระเพื่อม (โส) อุทกณฺณโว อ. ห้วงแห่งน้ำนั้น เอวรูโป อันมี 26,0044,020,รูปอย่างนี้ รหโท อิติ ชื่อว่าห้วงน้ำ ตตฺถ คาถายํ ในพระคาถานั้น