File size: 3,797 Bytes
6bd72a3 |
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 |
Book,Page,LineNumber,Text
45,0013,001,ไม่ปรารถนาจะไปภิกษุเจ้าของถิ่นพึงส่งพวกภิกษุที่เหลือไปแล้ว จึงพาเธอ
45,0013,002,ไปเที่ยวบิณฑบาต. พึงให้อามิสที่ตนได้มาแก่เธอ. อามิสปฏิสันถาร ชื่อว่า
45,0013,003,อันภิกษุทำแล้วโดยเอกเทศ ด้วยประการดังนี้. ถามว่า ก็ภิกษุผู้ปฏิสันถาร
45,0013,004,พึงให้อามิสที่ตนได้มาแก่ใคร ? แก้ว่า พึงให้แก่ภิกษุอาคันตุกะก่อน.
45,0013,005,ถ้าภิกษุไข้หรือภิกษุผู้ไม่มีพรรษามีอยู่ พึงให้แม้แก่ภิกษุเหล่านั้น. พึงให้
45,0013,006,แก่อาจารย์และอุปัชฌายะ. พึงให้แก่คนผู้ถือสิ่งของ. สำหรับภิกษุผู้
45,0013,007,บำเพ็ญสาราณียธรรมพึงให้แก่ภิกษุอาคันตุกะผู้มาแล้ว ๆ ตั้ง ๑๐๐ ครั้ง
45,0013,008,ตั้ง ๑๐๐๐ ครั้ง ตั้งแต่ เถรอาสน์ลงมา. อนึ่ง อันภิกษุผู้ปฏิสันถารพึง
45,0013,009,ให้แก่ภิกษุนั้น ๆ ผู้ยังมิได้. ภิกษุผู้ปฏิสันถารออกไปนอกบ้าน พบคน
45,0013,010,แก่ คนอนาถา หรือภิกษุ พึงให้แม้แก่คนเหล่านั้น.
45,0013,011,ในข้อนั้น มีเรื่องดังต่อไปนี้ ( เป็นอุทาหรณ์ ) :-
45,0013,012,[ ตัวอย่างผู้ทำอามิสปฏิสันถาร ]
45,0013,013,[๒๗๓] ดังได้สดับมา เมื่อบ้านภุตตสาลคามถูกพวกโจรปล้น
45,0013,014,พระเถรีขีณาสพรูปหนึ่ง ออกจากนิโรธสมาบัติในขณะนั้นเอง ใช้นาง
45,0013,015,ภิกษุณีสาวให้ถือห่อสิ่งของเดินทางไปพร้อมกับมหาชน ในเวลาเที่ยง
45,0013,016,ถึงประตูบ้านนังกุลนคร จึงนั่งพักอยู่ที่โคนไม้.
45,0013,017,ในสมัยนั้น พระมหานาคเถระ ผู้อยู่ที่กาฬวัลลีมณฑป เที่ยว
45,0013,018,บิณฑบาตในบ้านนังกุลนครแล้ว ออกมาพบพระเถรี จึงเอื้อถามด้วย
45,0013,019,"ภัตตาหาร. พระเถรีนั้น กล่าวว่า "" บาตรของดิฉันไม่มี."" พระเถระ"
45,0013,020,"กล่าวว่า "" นิมนต์ฉันด้วยบาตรนี้แหละ "" ดังนี้แล้ว ก็ได้ถวายพร้อม"
45,0013,021,ทั้งบาตร.
|