| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0021,001,"""เราได้ลูกชายแล้ว"" จึงนำเด็กนั้นไปสู่เรือน. นางกาลีไปแล้ว อัน " | |
| 20,0021,002,"เศรษฐีถาม จึงบอกความเป็นไปนั้น อันเศรษฐีบอกว่า ""เจ้าจงไป" | |
| 20,0021,003,"ให้ทรัพย์ (เขา) ๑ พันแล้ว จงนำเด็กนั้นกลับมาอีก"" ดังนี้แล้ว ได้" | |
| 20,0021,004,กระทำตามนั้นแล้ว. | |
| 20,0021,005,[นางกาลีนำโฆสกไปทิ้งที่ป่าช้าผีดิบ] | |
| 20,0021,006,"ครั้งนั้น เศรษฐี กล่าวกะนางกาลีนั้นว่า ""บัดนี้ เจ้าจงนำ" | |
| 20,0021,007,"มันไปยังป่าช้าผีดิบ แล้วเอานอนไว้ในระหว่างพุ่มไม้, มันจักถูกสัตว์" | |
| 20,0021,008,"มีสุนัขป่าเป็นต้นกัด หรือถูกอมนุษย์ประหารตายในที่นั้น, เจ้ารู้ว่า" | |
| 20,0021,009,"มันตายแล้วหรือไม่ตายเทียว จึงกลับมา."" นางกาลีนั้น นำเด็กนั้น" | |
| 20,0021,010,ไป ให้นอนอยู่ที่ป่าช้าผีดิบแล้ว ได้ยืนอยู่ ณ ที่ควรแห่งหนึ่ง. สุนัข | |
| 20,0021,011,บ้าง กาบ้าง อมนุษย์บ้าง ไม่อาจเข้าใกล้เด็กนั้นได้. มีคำถาม | |
| 20,0021,012,"สอดเข้ามาว่า ""ก็มารดาบิดาและบรรดาพี่น้องเป็นต้น ใคร ๆ ชื่อว่า" | |
| 20,0021,013,"ผู้รักษาของเด็กนั้น ไม่มีมิใช่หรือ ? ใครรักษาตัวเด็กนั้นไว้ ?"" แก้ว่า" | |
| 20,0021,014,"""กรรมสักว่าความเห่าเท่านั้น ซึ่งเด็กให้เป็นไปแล้ว ด้วยความรักใคร่" | |
| 20,0021,015,"ในพระปัจเจกพุทธเจ้า ในเวลาเป็นสุนัข รักษาเด็กไว้."" ครั้งนั้น" | |
| 20,0021,016,นายอชบาลผู้หนึ่ง ต้อนแม่แพะตั้งหลายแสนตัวไปหากิน เดินไป | |
| 20,0021,017,ข้างป่าช้า. แม่แพะตัวหนึ่งเคี้ยวกินใบไม้เป็นต้น เข้าไปสู่พุ่มไม้ | |
| 20,0021,018,เห็นทารกแล้ว จึงคุกเข่าให้นมแก่ทารก. แม้นายอชบาล จะทำเสียง | |
| 20,0021,019,"ว่า ""เห, เห"" ก็หาออกไปไม่. เขาคิดว่า จักเอาไม้ตีมันไล่ออก""" | |
| 20,0021,020,จึงเข้าไปสู่พุ่มไม้ เห็นแม่แพะคุกเข่าให้ทารกน้อยกินนมอยู่ จึงหวน | |
| 20,0021,021,กลับได้รับความรักในทารกเสมือนบุตร จึงพาเอาทารกนั้นไป ด้วย | |