| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 20,0024,001,"หม้อ,"" จึงพูดว่า ""ฉันจักไปในที่นั้น, เด็กเหล่านี้ชนะฉันหลาย " | |
| 20,0024,002,"คะแนนแล้ว, พี่จะชนะเอาคะแนนคืนให้ฉัน." | |
| 20,0024,003,นายโฆสกะ. พี่กลัวคุณพ่อ. | |
| 20,0024,004,"ลูกเศรษฐี. อย่ากลัวพี่ ฉันจักนำข่าวนั้นไปเอง, พวก" | |
| 20,0024,005,เด็กหลายคนชนะฉันแล้ว ที่จงชิงชัยเอาคะแนนให้ฉัน จนกว่าฉัน | |
| 20,0024,006,"จะกลับมา. ได้ยินว่า โฆสกะเป็นผู้ฉลาดในการเล่นคลี, เพราะฉะนั้น" | |
| 20,0024,007,ลูกชายของเศรษฐีจึงได้หน่วงเหนี่ยวนายโฆสกะนั้นไว้อย่างนั้น. | |
| 20,0024,008,"ฝ่ายโฆสกะนั้น จึงพูดกับลูกชายเศรษฐีนั้นว่า ""ถ้ากระนั้น" | |
| 20,0024,009,"จงไปบอกกับนายช่างหม้อว่า ""ทราบว่า เมื่อวานนี้ คุณพ่อผม สั่ง" | |
| 20,0024,010,"ให้ท่านทำการงานไว้อย่างหนึ่ง, ท่านจงยังการงานนั้นให้สำเร็จ"" ดัง" | |
| 20,0024,011,นี้แล้ว ส่งเขาไปแล้ว. ลูกชายของเศรษฐีนั้น ไม่ยังสำนักของนาย | |
| 20,0024,012,ช่างหม้อนั้น ได้กล่าวตามสั่งนั้น. ครั้งนั้น นายช่างหม้อ ได้ฆ่าลูกชาย | |
| 20,0024,013,เศรษฐีนั้น ตามคำสั่งเศรษฐีสั่งไว้ทีเีดยว แล้วโยนไปในเตา. | |
| 20,0024,014,"ฝ่ายนายโฆสกะ เล่นตลอดภาคของวัน พอตกเย็นก็กลับบ้าน," | |
| 20,0024,015,"เมื่อเศรษฐีเห็นแล้ว จึงถามว่า "" ไม่ได้ไปหรือ ? พ่อ "" ก็แจ้งถึง" | |
| 20,0024,016,เหตุที่ตนไม่ได้ไปและเหตุที่น้องชายไปให้ทราบ. เศรษฐีฟังคำนั้นแล้ว | |
| 20,0024,017,"จึงร้องลั่นว่า "" อย่าได้ฆ่าเลย "" ปานประหนึ่งว่า มีโลหิตเดือดพล่าน" | |
| 20,0024,018,"ในสรีระทั้งสิ้น ประคองแขนคร่ำครวญอยู่ว่า "" ช่างหม้อผู้เจริญ" | |
| 20,0024,019,"อย่าให้เราฉิบหายเสียเลย อย่าให้เราฉิบหายเสียเลย "" ดังนี้ ได้ไป" | |
| 20,0024,020,ยังสำนักของนายช่างหม้อนั้นแล้ว. | |
| 20,0024,021,นายช่างหม้อ เห็นเศรษฐีนั้น มาอยู่โดยอาการอย่างนั้น จึง | |