| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 23,0037,001,เรื่องมัฏฐกุณฑลี | |
| 23,0037,002,๗. ๒๖/๕ ตั้งแต่ เทวปุตฺโตปิ อตฺตโน สมฺปตฺตึ โอโลเกตฺวา | |
| 23,0037,003,เป็นต้นไป. | |
| 23,0037,004,เทวปุตฺโตปิ แม้ อ. เทพบุตร โอโลเกตฺวา แลดูแล้ว สมฺปตฺตึ | |
| 23,0037,005,ซึ่งสมบัติ อตฺตโน ของตน (จินฺเตตฺวา) คิดแล้วว่า (อยํ สมฺปตฺติ) | |
| 23,0037,006,อ. สมบัตินี้ (มยา) อันเรา ลทฺธา ได้แล้ว เกน กมฺเมน ด้วย | |
| 23,0037,007,กรรมอะไร อิติ ดังนี้ อุปธาเรนฺโต ใคร่ครวญอยู่ ตฺวา รู้แล้วว่า | |
| 23,0037,008,(อยํ สมฺปตฺติ) อ. สมบัตินี้ (มยา) อันเรา (ลทฺธา) ได้แล้ว | |
| 23,0037,009,มโนปสาเทน ด้วยการยังใจให้เลื่อมใส สตฺถริ ในพระศาสดา อิติ | |
| 23,0037,010,ดังนี้ (จินฺเตตฺวา) คิดแล้วว่า อยํ พฺราหฺมโณ อ. พราหมณ์นี้ | |
| 23,0037,011,อกาเรตฺวา ไม่ยังหมอให้กระทำแล้ว เภสชฺชํ ซึ่งเภสัช มม | |
| 23,0037,012,อผาสุกกาเล ในกาลแห่งเราเป็นผู้ไม่สบาย คนฺตฺวา ไปแล้ว อาฬาหนํ | |
| 23,0037,013,สู่ป่าช้า โรทติ ร้องให้อยู่ อิทานิ ในกาลนี้ (มยา) กาตุํ อ. อัน | |
| 23,0037,014,อันเรากระทำ เอตํ พฺราหฺมณํ ซึ่งพราหมณ์นั่น วิปฺปการปฺปตฺตํ | |
| 23,0037,015,ให้เป็นผู้ถึงแล้วซึ่งประการอันแปลก วฏฺฏติ ย่อมควร อิติ ดังนี้ | |
| 23,0037,016,อาคนฺตฺวา มาแล้ว มฏฺกุณฺฑลิวณฺเณน ด้วยวรรณะเพียงดังว่าวรรณะ | |
| 23,0037,017,แห่งมาณพชื่อว่ามัฏฐกุณฑลี พาหา ปคฺคยฺห โรทนฺโต อฏฺาสิ | |
| 23,0037,018,ได้ยืนประคองซึ่งแขน ท. แล้วร้องให้อยู่แล้ว อวิทูเร ในที่ไม่ไกล | |
| 23,0037,019,อาฬาหนสฺส แห่งป่าช้า ฯ | |