| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 24,0034,001,สนฺนยฺหิตฺวา ทรงผูกสอดแล้ว สรํ ซึ่งลูกศร วิสปีตํ อันดื่มแล้ว | |
| 24,0034,002,ซึ่งยาพิษ ตา อิตฺถิโย ยังหญิง ท. เหล่านั้น สพฺพา ทั้งปวง | |
| 24,0034,003,ปาเปตฺวา ให้ยืนแล้ว ปฏิปาฏิยา ตามลำดับ กตฺวา กระทำ | |
| 24,0034,004,สามาวตึ ซึ่งพระนางสามาวดี ปุเร ในเบื้องหน้า วิชฺสชฺเชสิ ทรง | |
| 24,0034,005,ปล่อยไปแล้ว สรํ ซึ่งลูกศร อุเร ที่พระอุระ สามาวติยา ของ | |
| 24,0034,006,พระนางสามาวดี ฯ | |
| 24,0034,007,โส สโร อ. ลูกศรนั้น ปฏินิวตฺติตฺวา กลับมาเฉพาะแล้ว | |
| 24,0034,008,(อตฺตโน) อาคตมคฺคาภิมุโข ว เป็นลูกศรมีหน้าเฉพาะต่อหนทาง | |
| 24,0034,009,แห่งตนมาแล้วเทียว หุตฺวา เป็น ปวิสนฺโต วิย ราวกะว่าเข้าไป | |
| 24,0034,010,อยู่ หทยํ สู่พระหทัย รญฺโ ของพระราชา อฏฺาสิ ได้ตั้งอยู่ | |
| 24,0034,011,แล้ว เมตฺตานุภาเวน ด้วยอนุภาพแห่งพระเมตตา ตสฺสา สามาวติยา | |
| 24,0034,012,ของพระนางสามาวดีนั้น ฯ | |
| 24,0034,013,ราชา อ. พระราชา จินฺเตสิ ทรงดำริแล้วว่า สโร อ. ลูกศร | |
| 24,0034,014,มยา ขิตฺโต อันเรายิงไปแล้ว วิชฺฌิตฺวา เจาะแล้ว สิลํปิ แม้ | |
| 24,0034,015,ซึ่งศิลา คจฺฉติ ย่อมไป ปฏิหนนฏฺานํปิ แม้ อ. ที่อันเป็นที่กระทบ | |
| 24,0034,016,อากาเส ในอากาศ นตฺถิ ย่อมไม่มี ปน ก็ อถ ครั้นเมื่อความ | |
| 24,0034,017,เป็นอย่างนั้น (สนฺเต) มีอยู่ เอโส สโร อ. ลูกศรนี้ นิวตฺติตฺวา | |
| 24,0034,018,กลับมาแล้ว หทยาภิมุโข เป็นลูกศรมีหน้าเฉพาะต่อหทัย มม ของ | |
| 24,0034,019,เรา ชาโต เกิดแล้ว หิ แท้จริง อยํ สโรปิ แม้ อ. ลูกศรนี้ | |
| 24,0034,020,นิจฺจิตฺโต อันมีจิตออกแล้ว นิสฺสตฺโต อันไม่ใช่สัตว์ นิชฺชีโว อัน | |
| 24,0034,021,มีชีวิตออกแล้ว ชานาติ ย่อมทราบ คุณํ ซึ่งคุณ เอติสฺสา | |