| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 34,0038,001,ในกาลจบเทศนา การตรัสรู้ธรรม ได้มีแก่สัตว์ ๘ หมื่น ๔ พัน | |
| 34,0038,002,แล้ว. | |
| 34,0038,003,[อุคคเสนทูลขอบรรพชาอุปสมบท] | |
| 34,0038,004,ฝ่ายบุตรเศรษฐี กำลังยืนอยู่บนปลายไม้แป้น บรรลุพระอรหัต | |
| 34,0038,005,พร้อมด้วยปฏิสัมภิทาแล้ว ลงจากไม้แป้นมาสู่ที่ใกล้พระศาสดา ถวาย | |
| 34,0038,006,บังคมด้วยเบญจางคประดิษฐ์ ทูลขอบรรพชากะพระศาสดา. ลำดับ | |
| 34,0038,007,นั้น พระศาสดา ทรงเหยียดพระหัตถ์เบื้องขวาตรัสกะนายอุคคเสนนั้น | |
| 34,0038,008,"ว่า ""ท่านจงเป็นภิกษุมาเถิด."" อุคคเสนนั้นได้เป็นผู้ทรงไว้ซึ่งบริขาร ๘" | |
| 34,0038,009,ประหนึ่งพระเถระมีพรรษาตั้ง ๖๐ ในขณะนั้นนั่นเอง. | |
| 34,0038,010,"ต่อมา พวกภิกษุ ถามท่านว่า ""คุณอุคคเสน เมื่อคุณลง" | |
| 34,0038,011,จากปลายไม้แป้น (สูง) ตั้ง ๖๐ ศอก ขึ้นชื่อว่าความกลัว ไม่ได้มี | |
| 34,0038,012,"หรือ ?"" เมื่อท่านตอบว่า ""คุณ ความกลัวย่อมไม่มีแก่ผมเลย,""" | |
| 34,0038,013,"จึงกราบทูลแด่พระศาสดาว่า ""พระเจ้าข้า พระอุคคเสนพูดอยู่ว่า" | |
| 34,0038,014,"'ผมไม่กลัว' เธอพูดไม่จริง ย่อมอวดคุณพิเศษ."" พระศาสดาตรัสว่า" | |
| 34,0038,015,"""ภิกษุทั้งหลาย พวกภิกษุผู้มีสังโยชน์อันตัดได้แล้ว เช่นกับอุคคเสน" | |
| 34,0038,016,"ผู้บุตรของเรา หากลัว หาพรั่นพรึงไม่"" ดังนี้แล้วตรัสพระคาถานี้" | |
| 34,0038,017,ในพราหมณวรรคว่า :- | |
| 34,0038,018,"<B>""เพราะตัดสังโยชน์ได้ หมด, ชน ใดเอย" | |
| 34,0038,019,ย่อมไม่สะดุ้งดิ้นรน ไป่ขยั้น | |
| 34,0038,020,เราย่อมกล่าวซึ่งชน ข้ามเครื่อง ข้องแฮ | |
| 34,0038,021,ปราศจากสังโยชน์นั้น ว่าผู้เป็นพราหมณ์.</B> | |