| Book,Page,LineNumber,Text | |
| 36,0033,001,เรื่องจุลลกาลอุบาสก | |
| 36,0033,002,๘. ๒๔/๗ ตั้งแต่ มนุสฺสา ตํ ทิสฺวา อยํ รตฺตึ โจรกมฺมํ | |
| 36,0033,003,เป็นต้นไป. | |
| 36,0033,004,มนุสฺสา อ. มนุษย์ ท. ทิสฺวา เห็นแล้ว ตํ จุลฺลกาลํ ซึ่งอุบาสกชื่อว่า | |
| 36,0033,005,จุลลกาลนั้น (วตฺวา) กล่าวแล้ว ว่า อยํ ปุคฺคโล อ. บุคคลนี้ กตฺวา | |
| 36,0033,006,กระทำแล้ว โจรกมฺมํ ซึ่งโจรกรรม รตฺตึ ในราตรี ธมฺมํ สุณนฺโต วิย | |
| 36,0033,007,ราวกะว่าฟังอยู่ ซึ่งธรรม จรติ เที่ยวไปอยู่ ตุมฺเห อ. ท่าน ท. คณฺหถ | |
| 36,0033,008,จงจับเอา นํ ปุคฺคลํ ซึ่งบุคคลนั้น อิติ ดังนี้ โปถยึสุ โบยแล้ว ตํ อุปาสกํ | |
| 36,0033,009,ซึ่งอุบาสกนั้น ฯ กุมฺภทาสิโย อ. นางกุมภทาสี ท. คจฺฉมานา เดินไปอยู่ | |
| 36,0033,010,อุทกติตฺถํ สู่ท่าแห่งน้ำ ทิสฺวา เห็นแล้ว ตํ การณํ ซึ่งเหตุนั้น (วตฺวา) | |
| 36,0033,011,กล่าวแล้ว ว่า สามิ ข้าแต่นาย ตุมฺเห อ. ท่าน ท. อเปถ จงหลีกไป | |
| 36,0033,012,อยํ ปุคฺคโล อ. บุคคลนี้ น กโรติ ย่อมไม่กระทำ เอวรูปํ กมฺมํ ซึ่ง | |
| 36,0033,013,กรรมอันมีรูปอย่างนี้ อิติ ดังนี้ โมเจสุํ ยังมนุษย์ให้ปล่อยแล้ว ตํ อุปาสกํ | |
| 36,0033,014,ซึ่งอุบาสกนั้น ๆ | |
| 36,0033,015,โส อุปาสโก อ. อุบาสกนั้น คนฺตฺวา ไปแล้ว วิหารํ สู่วิหาร | |
| 36,0033,016,อาโรเจสิ บอกแล้ว ภิกฺขูนํ แก่ภิกษุ ท. ว่า ภนฺเต ข้าแต่ท่านผู้เจริญ | |
| 36,0033,017,อหํ อ. กระผม มนุสฺเสหิ นาสิโต เป็นผู้อันมนุษย์ ท. ให้ฉิบหาย | |
| 36,0033,018,แล้ว อมฺหิ ย่อมเป็น ชีวิตํ อ. ชีวิต เม อันกระผม ลทฺธํ ได้แล้ว | |
| 36,0033,019,นิสฺสาย เพราะอาศัย กุมฺภทาสิโย ซึ่งนางกุมภทาสี ท. อิติ ดังนี้ ฯ ภิกฺขู | |